Een zware dobber...
22 maart 2020 - Rotterdam, Nederland
Afgelopen vrijdag zijn we geland op Schiphol; we zijn nog nooit zo blij geweest om naar huis te vliegen. Het had niet veel gescheeld of we waren vast komen te zitten in India.
In eerste instantie dachten we om naar de zolderverdieping van mijn ouders te gaan; daar hadden we al 6 weken gewoond en was al een beetje ons plekje geworden.
Maar dat was geen optie omdat we dan mijn ouders misschien wel konden besmetten. We hadden een hoop bedacht en doorgenomen maar dit hadden we dus niet kunnen verzinnen; 6 weken in plaats van 3 jaar en geen plek om op terug te vallen.....
Gelukkig zijn er een paar vrienden die voor ons klaar stonden en uiteindelijk konden we in het huis van Hans terecht omdat hij op dit moment aan het revalideren is. " Mi casa es su casa" schreef hij.
We zijn in een ander Rotterdam aanbeland, het lijkt wel een Stephen King verhaal maar het is echt. Ik begrijp dat het voor iedereen een hele vreemde en onaangename situatie is maar dat de onderlinge vriendschap sterker is geworden en soms onvoorwaardelijk is.
We zijn dankbaar voor alle hulp en als de jetlag uit ons systeem is zullen we stapje voor stapje alles weer "aan" gaan zetten.
En gelukkig is er een biertje voor deze situatie
Als Hans weer naar huis moet kunnen jullie eventueel in Amersfoort terecht.
Dan komt Elsefien ff bij mij logeren. :-))
Maar WELKOM THUIS !!